
It was in Geography class that I first encountered the word meander. I was the only senior in our small school in Kokstad, that opted to study geography in higher grade. I was planning to go to university, and thus excellent grades were essential.
I was also the only girl in school who did not enroll in home economics class. I meandered away from the norm, and soon found myself like an oxbow lake: part of the pattern, but isolated from the mainstream.
This morning this memory came flooding back in this very first reaction to daily prompts.
What I found interesting was that, over time, a meandering river will find a curve which flows away from the mainstream, resulting in an oxbow lake. A stretch of water separated from the rest. To one side.
Many of us are like an oxbow lake. We start in the mainstream, go with the flow, but soon, you find a path less traveled to the side, and you drift further and further away from what everyone else is doing.
You get out of the rat race, you become a little more non-conformist every day, and one good day, you occupy your own space, to one side, peacefully getting on with what fulfills you and makes sense. Separate from a life of hustle and bustle and fitting in. Blooming exactly where you are supposed to.
My meandering away from the norm with geography instead of home economics caused a lot of mirth at our annual prize-giving ceremony. I was called to the stage, and expecting a wonderful travel guide or atlas, I was handed a recipe book! Much to the delight of my geography teacher and his wife,
I now make a great pizza, and can report that many people have eaten at my table and lived to tell the tale.
Ek kan nou maar nie help om vir jou te lag nie. ñ Resepteboek. Van alle dinge. Maar, Lekkervurig, hierdie skrywe van jou is vir my een van jou bestes tot nog toe. En kyk, jy KAN skryf.
LikeLiked by 2 people
Dankie Una!Jy is goed vir my gemoed met jou kompliment. Ek gooi die rooitaal min.
LikeLiked by 1 person
Wie wil nou deel vd trop wees neh?
LikeLiked by 2 people
Amen, Suster, amen
LikeLiked by 1 person
Daardie aardrykskunde onnie en sy vrou kort ‘n skop op hul meanders!
LikeLiked by 1 person
hahahahahaha!!!
LikeLiked by 1 person
Kyk dis ver terug – 1976 waarvan ek praat, ek het nou nog die resepteboek! Kan nog onthou hoe die hele skool vir my reaksie gelag het, want ons moes vertel wat ons gekry het! Ons was maar 275 kinders van Gr1-12!
LikeLiked by 1 person
Dit is beslis iets om te onthou en eintlik te koester ook.
LikeLiked by 1 person
Ek sal so graag saam jou wil kuier oor ‘n koffietjie. Ek meander ook. Het nog altyd. Die lewe is net te vervelig om dieselfde as ander te wees. Why fit in when you were born to stand out?
LikeLiked by 1 person
Ons is geografies ver verwyder, sal virtuele koffie moet drink. 😉
LikeLiked by 1 person
Ek stem in vir daardie een!
LikeLike
Ek wo9nder wat het van die blogger Meander geword het.
LikeLike
En sommiges van ons meander so stroomop dat hulle soms gevaar loop om te versuip, maar so saam met die grysheid kom darem ;n bietjie wysheid ook.
LikeLike
As daai punte mooi afgeskaaf is, hoefyster mens mooi langs die hoofstroom, kalm en stil.
LikeLiked by 1 person
Kalmte klink so lekker … ek dink dis ‘n aangebore eienskap.
LikeLike
Hester, ek reken dis aangeleer, met baie linksneukery en bloedneus en wroeg. Mens leer om eers asem te haal, tot 1000 te tel. Party dae werk dit, ander dae begin mens van voor af aan. Daar is visse selfs in kalm water wat die balans versteur. Vrek, ek gaan ophou meander….
LikeLiked by 1 person
whaha
LikeLike
🤗
LikeLiked by 1 person