Ek lees gister dat mens elke oomblik van elke dag moet lewe asof jy die laaste trein gaan verpas. Watwou. Dit klink te vreeslik gejaagd en asof mens so op die moontlike verpas van die trein gaan fokus, dat jy vergeet van elke oomblik se wonder en asem en alle mooi en goed gaan verpas. Dit sal ek nie wil nie.
My geloof is gebou op Jesus se woorde in Markis 14. Daar toe die mense Hom wou uitvang omdat Sy radikale vernuwende denke oor God en ewigheid hulle uit gemaksones geruk het. Daar toe Hy al geweet het waarnatoe die trein sal lei.
Kalm en rustig in die vreeslike oomblik vertel Jesus van God wat ‘n God van lewe is, nie van dood nie. Ons, sy kinders sal lewe vir altyd. Dat ons mag lewe asof ons hartewens reeds vervul is. Want dit is. Jesus het daarvoor gesorg. Ek kan in die vaste wete leef elke oomblik. Die trein sal ek nie verpas nie.
Daarom waardeer ek elke oomblik. Of hy nou haastig of rustig, vrolik of seer, ek leef doelbewus en bewus in elke oomblik. Saam met God, immer en ewig by my.
Sy liefde onverganklik in my oomblik van seer, kwaad, vernedering, woede. Hy is die vastigheid waaraan ek vashou wanneer ek keuses maak. My vastigheid as ek struikel en vou. Nooit verlaat Hy my nie. Nooit verpas ek die trein nie. My Kondukteur wil niemand op die stasie agterlaat nie.
Selfs al raak ek aan die dwaal in my oomblikke deur terug te kyk, pleks van hier en nou wees, of as ek vorentoe raai en kommer, wag Hy vir my hier en nou.
In die seepbel reënboog van die skottelgoedwater, my man se soen op my wang, my kind se “dankie Mamma,” die warmte as skuins befoeterde Kodakoos hond op die bed klim en met sy lyf styf teen my rug sy lê kry, die lievenheerbesie op die agapantblaar en die pêrelskulp verukking van ‘n sonsopkoms.
Dankie Here, vir u Seun wat ons ewige treinkaartjie kom gee het. Dat ons rustig in ons oomblikke kan leef. Dankie vie U liefde vir ons, kleine mensies. Amen.
Ek waardeer ook elke klein dingetjie van elke dag.Die mens se soeke na geluk, is heeltemal in die verkeerde baan. Groot dinge en gebeurtenisse buite jou bereik maak nie op vir die klein skatte van die hier en nou nie.
LikeLiked by 3 people
O vriendin, jy praat waar. Mens moet pasop vir die opruiende slagspreuke wat jou mislei om net te jaag. Groete en dankie dat jy kom inloer.🌻
LikeLiked by 1 person
DIs die klein dingetjies wat ons laat asemhaal…..en vertrou.
LikeLiked by 2 people
..en ons groot dinge laat hanteer.
LikeLiked by 1 person
Amen
LikeLiked by 1 person
Ek is ook een van dié wat langs pad draal om klein dingetjies en momente te geniet. Die trein moet maar wag.
LikeLiked by 2 people
Amen.🐞🐝🌻🍁
LikeLiked by 1 person
Ek hou in elk geval nie van treine nie.
Ek stap eerder op my tyd.
LikeLiked by 2 people
Net so. Kan jy jou verbeel om so te moet hol!
LikeLiked by 1 person
Wow dankie. Dit os SO mooi en waar. Elke dag in die oomblik leef…
LikeLiked by 1 person
Pragtig geskryf Vuurvliegie. Amen op hierdie woorde.
LikeLiked by 1 person
Inderdaad is hierdie skrywe van jou waar, en ek probeer ook deesdae om die klein dingetjies meer raak te sien.
LikeLiked by 1 person
Baie mooi saam gevat vuurtjie, ek stem. Geniet elke oomblik…
LikeLiked by 1 person
Dankie vuurvliegie, ek stem saam. Terugkyk is noodsaaklik, om te verstaan waar mens verkeerd gegaan het in jou menslike besluite. Die hier en nou is belangrik, iets om te onthou.
LikeLiked by 1 person
Mens moet net nie in terugkyk vasval nie. Groetnis.
LikeLiked by 1 person
Dit is waar die probleme kom, ek stem saam.
LikeLiked by 1 person
So mooi geskryf Vliegie, dankie. Iets raak gelees op FB oor dit: that is the reason your windscreen is so big and your rear view mirror so small. My nogal laat dink🌻
LikeLiked by 1 person
Dubbele amen daarop.
LikeLike
Om te rus te midde van chaos, om stil te word in oomblikke van asem skep. Laat die trein maar ry, ek wil nie hardloop om hom te vang nie.
LikeLiked by 1 person
Ek stap saam.🤗
LikeLike