Magrieta het ‘n wesenlike probleem. Die vraag is nie wat die probleem is nie maar hoe dit gaan eindig!

Om die storie te verduidelik, moet ek eers die ” set up” verduidelik. Sy bly op ‘n plaas met twee woonhuise. Sy self bly in ‘n pragtige woonstel wat aan die een huis vasgebou is. Alhoewel die woonstel piepklein is, is dit pragtig en pas perfek by haar persoonlikheid en die seisoen in haar lewe. Sy is gelukkig en tevrede. Daar is niks in haar kleine huisie wat haar ontstel of pla nie. Daarvoor sorg sy en hou alle onnodige spanning en komplikasies uit die veilige hawe wat sy vir haarself geskep het. Indien sy geselskap nodig het, is dit binne bereikbare afstand. Andersins is sy heerlik privaat en op haar eie. Maar wag, hoor ek “Jaws”se doem doem doem doem….. in die verte? Of nee wag, eder ‘n gepiep piep piep, of wag ‘n miaaauuuuu?!?

Dis reg, ‘n rot. Nie ‘n muis nie, ‘n ROT! Genadelik is die eienares van die plot gaaf genoeg om ‘n kat vir haar te leen as teenvoeter. Dis haar beste muisvanger en sy bring dit sonder verwyl oor. Kat het egter die hele doel van die oefening gemis.

Magrieta is nie groot gemaak as diere liefhebber nie en veral nie van katte nie (Diereplesiere). Daar het egter al twee diere vir Magrieta die loef afgesteek. Alhoewel Magrieta nie net wil misbruik maak van die kat nie, wil sy eintlik maar haar afstand handhaaf. Net vir ingeval. Kat het egter haar eie prentjie en volg haar eie kat natuur. Sy is onder die wan indruk dat Magrieta spesiaal vir haar wat Kat is, se plesier daar. Kat dring haarself met mening op aan Magrieta. Waag Magrieta om te loop, is Kat daar. Tree vir tree, soveel so dat sy kort kort oor Kat struikel. Dis ‘n gepurrr en geskuur en getrap en wie weet wat mens al die manewales moet noem. Purrr jouself sê sy maar Magrieta se hart wil wil vermurwe. Waar sy op haar bed sit, laat sak sy kort kort haar hand en vryf Kat se kop. Kat is in die sewende hemel en trek Magrieta se hand nader met haar poot wanneer Magrieta ophou vryf. Daar is ‘n lastige gevoelentheid wat krap krap aan Magrieta se hart. Dit lyk egter of die kat oefening gewerk het omdat rot nie weer sy astrante opwagting gemaak het nie. Hopelik verkeer rot onder die wanindruk dat Kat ingetrek het, soos in permanent. Behoede my!!

Magrieta is baie bly. Met rot uit die pad, kan Kat ook verkas. Vir sy alewige gekerm en geskuurdery sien Magrieta ook net nie kans nie. Sy voeg ook dus daad by die woord en vat Kat terug na die Hoofhuis toe net die volgende oggend. “Terloops, wat is Kat se naam?”, vra Magrieta. “Magriet”, antwoord die eienares. Magrieta se oë rek so bietjie. Sy groet en loop net om te sien Magriet volg haar. Magrieta gaan staan stil en verduidelik vir Magriet dat sy moet bly. Magriet se kyk spreek boekdele. Iewers hoor Magrieta die klanke van “maaaaaaar die kat kom weer want …” en sy gee ‘n lang mismoedige sug.

Vroeg die volgende oggend (nog donker), terwyl Magrieta bietjie koester tyd met Abba geniet hoor sy ‘n baie onwelkome geluid. Eers probeer sy dit ignoreer maar dit word net dringender en sy spits haar ore. Jip, dit Magriet, die Kat. Miskien as ek stil sit en lank genoeg wag, gaan sy weg….

Magrieta se mercy hart kom in die pad en sy struikel. Dis koud buite sê haar hart, siestog arme Magriet (nogal soort van naam genoot). Maar ek bid en kat gaan pla, probeer Magrieta haarself verweer. Die geveg binne Magrieta is groot. Alle snoesige koesterende vrede het soos mis in die son verdwyn. Magrieta het nie komplikasies soos Katte in haar lewe nodig nie. Dis katkos en aandag en kathare orals en ‘n Pasela papegaai wat buite op sy hok sit wat toutrek met ‘n mercy hart. Magrieta probeer haar hart verhard en sê neeeeeeeee……..
Gebruik kursief en ‘n ander kleur ink om jou gekose einde te skryf.

Magrieta hou haar doof vir die gemiaau. Sy haal diep asem, en begin bid “Vader, jammer vir die onderbreking, dankie vir my warm huis….”

“Miaau,miaau….” 

Genade, hier kry ek nie vandag gebid nie. Magrieta mompel om vergifnis en staan voor die stoel waar sy gekniel het op.

“Miaau, miaau…”

Magrieta ruk die voordeur oop.

“Voert, Magriet, huistoe met jou,” die yswind laat Magrieta na haar asem snak. Sy tuur op na die hoofhuis, en onthou die eienaar het vertel hulle gaan by die kinders kuier. Magriet se huis is seker ontoeganklik vir haar.

“Miaau, miaau,” Magriet skuur, skuur teen Magrieta se bene.

“Ag, Here, wat sal ek tog maak, u skepseltjie sal swaar kry hier in die koue,” bid Magrieta woordloos.

Asof Magriet haar gehoor het, drafstap dié die huis binne, reguit kombuis toe. Asof sy altyd hier gebly het. Magrieta gooi melk in ‘n piering en Magriet se sagte gespin terwyl sy drink, is mesmeriserend.

Magrieta dink by haarself, jy beter oplees oor katte en katgewoontes. Jy met jou katlose grootwordjare danksy Sussie se vreeslike allergie, weet niks van katte nie.

Magrieta trek die tablet nader. “Google is my beste vriendin, kom ons kyk wat sy te vertelle het oor katte,” en met die spoed van lig is daar bladsye artikels waaruit Magrieta kan kies en keur.

Een trek haar oog wat met katte se geskiedenis te make het. Luidens die artikel glo geskiedkundiges dat katte in Egipte makgemaak is, bykans 3600 jaar gelede. Hulle het ook eerste katte gebruik om plaagbeheer naby voedeselbergplekke toe te pas. Magrieta se oë rek toe sy lees dat die Egitpenare katte se jagvernuf verafgod het en as gode en godinne aanbid het! 

 Magrieta lees verder: “Cats were also said to be the culprits of “The Black Death” during the Dark Ages because their population was highest in the world during that period. This they say originated from ancient Egyptian cats down to Europe. So because of the plagues associated with cats leading to the deaths of many people which according to some findings are still killing people today that’s why they aren’t mentioned. And unfortunately too for the domestic cats, since it was not mentioned categorically in the bible, which was originally written by the Jews that were God’s people and who view ancient Egypt as their worst enemy because of what they went through in their hand as slaves, Cats were said to be too unholy to be included in the holy book because of its attachments to the Egyptians who are filled with so many things that God disapproves of. Moreover any thing that violates God’s commandments about the sacredness of life which cats are accused of, may certainly be enough reasons why cats were left out in the pages of the bible according to some speculations. But does that sound justifiable or convincing enough? Cats are not the only creature that does that.”

Magrieta sit en pieker oor die interessante geskiedenis. Arme katte, in die middel van mensdinge. Ja, so beland mens ook maar in die middel van struwelinge.

In ‘n verdere artikel kom Magrieta af op die feit dat katte nie direk in die Bybel vermeld word nie, honde wel. Haai siestog, dink sy. Verrassend lees sy dat alle katte aan dieselfde spesie behoort.  Daar is 36 katspesies. Leeus en katte is familie! Magriet is die koning van die diere se kleinsus! Wil jy nou meer. Die word in die Bybel vermeld. Ons moet oplet hoe God se skepping kunstig verweef is. Selfs in katte, selfs in MAgriet, wat rustig om haar bene skuur en spin en spin.

Dit tref Magrieta dat in Genesis1:26 geskrywe staan God die mens as meesters oor die diere aangestel het. Kyk nou vir Magriet, wat haar kom uitkies, en soveel vertroue in haar stel.

Magriet skep die spinnende kat in haar arms op, en bid:” Here, dankie dat U my vandag geleer het dat U Skepper van alles is, en dat U, U skepping en alles daarop tot ons, U mensekinders se beskikking gestel het om te bestuur. Here, al weet ek nie hoe nie, ek sal Magriet mooi oppas en koester, want dit is wat U elke dag vir my doen.Amen.”

Naskrif:

In my oplees oor katte het ek hierdie raakgeloop – sekerlik is dit ook die les wat Magriet in haar tyd met Magriet sou leer. Ek het, en ek is nie ‘n katmens nie.

Here are 5 things my cat taught me about God:

When I look at my cat Boots, I am amazed when I consider the creator of such a beautiful, wonderfully-made creature! Boots has beautiful, bright green eyes that are full of life, a graceful stride, and soft, perfectly-patterned fur made especially for petting sessions. But above all, God’s greatest work of art is each and every one of us, created uniquely in His image.

“For we are God’s masterpiece, created in the Messiah Jesus to perform good actions that God prepared long ago to be our way of life” (Ephesians 2:10, ISV).

I love my cat Boots and I’m not even one of the true crazy cat people – just moderately crazy. I have several nicknames for him (including Booty), and I treasure all of his little quirks. To me, he’s just the smartest, cutest thing in the world. I’ve never gotten tired of his adorableness.

Do you think God, the One who knows everything about you, feels anything less? No, infinitely greater! God loves you more deeply than you could imagine (Ephesians 3:18-19). He even gave us cute little animals to make our hearts melt.

I talk about my cat – probably too much at times – and I enjoy hanging with him. I even have a photo of Boots as the background on my phone. I love my cat. He is not just mine, but I totally own that fact and brag that he is mine. God does the same with us!

“God is for you. Had he a calendar, your birthday would be circled. If he drove a car, your name would be on his bumper. If there’s a tree in heaven, he’s carved your name in the bark. We know he has a tattoo, and we know what it says. ‘I have written your name on my hand,’ he declares.” – Max Lucado

Many people like cats because they are funny creatures. Sometimes Boots leaves his tongue out after he meows and it’s hilarious. Just recently, when he noticed The Aristocats playing on TV, his eyes got huge and were glued to it for 20 minutes. God loves to see us laugh. The Bible tells of His sense of humor and speaks of God laughing. And if we laugh, then we know God laughs even greater!

My cat is very mischievous. He loves to play, fetch, and explore new things (like grocery bags). Every morning when I get dressed, Boots jumps on the overhead rack in my closet. He walks back and forth all over my folded clothes, sometimes knocking some down. But I don’t get mad or yell, because he’s adorable and I love him.

Now I’m not saying that God likes when we do bad stuff or that He won’t correct us or let us experience consequences – because He will. But I am saying that if I’m patient with my cat because I love him, then God is unimaginably patient with you. When certain things feel unforgivable and too big of a mess to clean up, God reminds you that He’s big enough to easily fold things back up – and that He still adores you.

“But you, O Lord, are a God merciful and gracious, slow to anger and abounding in steadfast love and faithfulness.” Psalms 86:15

If you feel like you’ve been needing forgiveness, love, or have been wanting to know God more intimately, just ask Him! He’s sure to answer you.”

(Bron: https://www.cru.org/us/en/blog/life-and-relationships/identity/5-things-my-cat-taught-me-about-god.html)

 

 

______________________________________________________________________________________

Om die inskrywings van verskillende bloggers in die Lê-Jou-Eier uitdaging te geniet of om self ‘n blog wat jy geskryf het aan te heg by hierdie skakel, klik op die InLinkz skakel net onder die paddatjie:

http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=785036

Vir die reëls van hierdie uitdaging, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposts Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).