




Toe kom loer Suster Reën eergister middag uiteindelik hier op Waterval in. Genade, in my heugenis was die grasperk nog nooit so laat vuurhoutjie droog, en die arme agapante so verlep en dor nie.
Genadewater beduie Rots toe hy die reënmeter uitkeer. Hy glimlag breed toe hy die reëntabel uit die plastiekhouer teen die yskas trek.
Waar slaan ‘n waaierlem Sondagaand my regterhand se langeraat in ‘n uitstaande toestand in. Dis groot skrik. Jy weet hoe spuitbloei ‘n vinger. Ons moes toerniket trieks gebruik om die lit verbind te kry. Bab het omtrent ‘n pak gaas en taaipleister opgebruik.
Langeraat se uitstaande status lyk baie na daai ongeskikte vloekerige regop. Maar dis al manier hoe ek die seer geklop kan laat bedaar.
“Dis nou omtrent ‘n f.. jou houding wat jy moet inslaan,” giggel al my huisgenote. Humor is maar alte dikwels ons medisyne teen skrik. Dit gaan vandag aansienlik beter en die winkelhaak is mooi terug geheg. Dankbaar is ek. Dit kon erger uitgedraai het.
Dankbaar in die algemeen gaan erg beproef word. Sue Op en Wakker se onderhoud met Prof Johan Willemse het my dit laat besef.
Die oorlog tussen Oekraïene en Rusland se impak op die koste van kunsmis, yster, sonneblomolie en koring, gaan ons voel.
Boerdery insetkoste, staal vervaardiging selfs onse kaggels en die bord kos voor ons gaan maak dat ons met biekie kos in die mond gaan mor en moeilik na dankbaar soek. Ons gaan nog langer dra aan duurder ligter kosmandjies en krimpflasie.
Loadshitting gaan ek nie eens meer oor praat nie. Hier by ons gebruik kabeldiewe die voortslepende beurtelinge duisternis om substasies te ontkoper. Onse Ramaposie se kaders se swak makrovlak bestuur het ons krane droog en slaggate in dorpstrate loop vol aan riool.
Jy het gedink slangsleepsel is die laagste laag. Wel ‘n skoolmaat het my reggehelp oor waar laag werklik is. Ons is nog nie by haaipoef vlak doer vêr onder die see nie.
Trek grootdogtertjie en -seuntjie pênties aan en sit jou duikbril aan. Duik gaan ons duik. Tot ons by daai plek kom wat nie laer en slegter kan nie. Dis daar waar ons die spaar bottel suurstof sal moet uithaal en by die laer as laag vasskop en begin terugkrabbel. Terug na lig en lug. Opwaarts meter by meter. Vasgryp aan elke gerfie dankbaar.
En dan as ons bo kom is dit verkiesingtyd. Maak seker jy en almal om jou doen wat reg is.
Genoeg aan swartgallerige toekomsblikke. Aspris moet ons ons dankbaargerwe optel. My kinners van ander mammas en oumas het kom naweek.
O, daai haasbek glimlagte en warm lyfies het my beker laat oorloop. Boeta en Milamuis en die hondebende het die huis in ‘n vrolike warrel omskep. Die nethuis het die twee fassineer. Die gul groeiende eiervrug en Mariana jêmtamaties het die ogies laat blink.
Die aspersies wat na ‘n bonsai denneplantasie lyk het hulle pappa betower. Dis nogal ‘n hoopvolle affêre om aspersies van saad te kweek. Ons gaan eers oor drie jaar die smulte kan oes en geniet. Dis mos hoe mens sorge besweer. In geloofsvertroue en dankbaarheid.
Ek en my kinnerkies het blaarslaai saadjies geplant. Vanmore het die eerste saadjie sy koppie bo die groeigrond uitgesteek. Verwondering dat lewe uit so ‘n speldekopsaadjie ontkiem.
So oppad om te gaan plant sug Milamuis vreeslik. Ek vra wat pla. Sy keer haar handpalms moedeloos na bo en vertel dat hulle almal hulle klere in een tas gepak het en dat sy in die proses haar langmoubroek by die huis vergeet het en haar knieë kry koud. Ek en Liewe Jesus het bly gelag vir die bekkige blom.
Buiten die Brisa voëlboek met sy klankkatoeter wat die twee se aktiwiteite hier by my se hoogtepunt is, is die nethuis en kweek van groente nou sterk tweede. Wat ‘n voorreg om Oumatannie Plaas te kan wees. Ons al drie moes skrop aan ons rooigrond hakke.



Ek het nou so lekker warmte binne my. Daai laer as laag waarna ons reis skoon verdring. Dis goed om aspris in die oomblik ‘n aar van dankbaarheid by die bestaand gerf te voer. Voor jy weet is dit armsvol. Mooi loop.
NS. Daai pers skottel spinasie is uit die buite groentetuin geoes. Lekker gesmul aan spinasie, ui en aartappel met plaasbotter en peper. Dankbaar vir die voorreg en elke nuwe son opkoms.
Dis waar, ons moet maar diep delf vir dankbaarheid! Maar dis daar … dis soms soos ‘n wegkruip speletjie, jy soek en jy soek en dan’s jy verras as jy daardie dankbaarheid op ‘n onverwagse plekkie kry! Ai, ek’s bly jy het so lekker gekuier (groot dankbaarheid daai)! En die vinger – sjoe, my hand palms sweet sommer, bly dit gaan beter (en versigtig wees volgende keer) ☺️. Blaarslaai van ‘n saadjie … onsig, ek’s nie so braaf nie (of is my geloof dalk effe min). Ek lag lekker vir die “langmoubroek” – te kostelik!
LikeLiked by 2 people
Dankie dat jy kom verpoos. Ja, ek stem met die wegkruip aard van dankbaar. Langeraat is al amper reg. 😉 Die kleintjies se woorde en uitkyk is vir my wonderlik.
LikeLiked by 1 person
Wat ‘n lekkerte om hierdie mooi stuk te lees. Die laaste gedeelte vul mens weer met moed. Kinders bring baiekeer weer perspektief, want hulle is nog nie so vergiftig deur pessimisme nie.
LikeLiked by 3 people
Dit is so. Hulle openheid en opregtheid.is besielend.
LikeLiked by 2 people
Ongelukkig weet ek van te min water … dankbaarheid vir my kom in die vorm van saadjies wat wel groei, van inheemse bome wat nog lewe, en my kinders en kleinkinders.
LikeLiked by 3 people
Ag dis mooi gestel. Dankie Anne.
LikeLiked by 1 person
Dis die mooiste foto van jou en die kinders. Mens kan die lekkerte sommer sien!
LikeLiked by 1 person
Nie eers langeraat se seer kan my lekkerte wegneem nie.💝
LikeLike
Jy laat mens besef daar is nog baie mooi oomblikke in jou lewe waaroor jy dankbaar kan wees. Klein dingetjies wat soms ongesiens verbygaan. Mooi skrywe.
LikeLiked by 2 people
Dankie.
LikeLiked by 1 person
Fijn dat er regen is gekomen! En wat een mooi begrip/ woord: Oumatannie Plaas… dat IS een voorrecht ja, om dat te mogen en kunnen zijn!
LikeLiked by 1 person
Absoluut.🌻
LikeLiked by 1 person
Ai Oumatannie jy maak alles sommer sonskyn met jou mooi skrywe. Nooit aan daardie diepste diepte eers gedink nie. Gee my nogal ‘n duidelike prentjie met die bietjie suurstof wat nog oor is in ‘n botteltjie om weer asem te kom kry in die niks wêreld.
LikeLiked by 2 people
Liewe maat die ou wêreld het kliphard en vreeslik geword. Ek het naief gedink die globake Covidskrik sou die mensdom tot meer sagtheid en empatie dwing, maar helaas. Daarom moet ons maar daai ekstra woema loop soek en byderhand hou.
LikeLiked by 2 people
Stem saam met daardie gevoelloosheid teenoor ander mense het net verdiep. Alles draai net om eie ek. Sterkte jong, dis sleg.
LikeLiked by 1 person
Hoop die vinger is nou heeltemal genees. Ja, trek jou langmoubroek aan teen al die loadshedding ens. Mooi skrywe. Geniet Millamuis en die seun. Hulle is skatte wat vir geen geld geruil kan word nie.
LikeLiked by 2 people
Dankie Daisy. Die vinger kom mooi aan en is minder uitstaande by die dag. Ons loop aspris en soek na dankbaar en hou dit styf vas. Ek is baie dankbaar vir die kinnerkies wat hul lewe met ons kom deel.
LikeLiked by 1 person
So moet mens se gesindheid wees.
LikeLiked by 1 person
Dit was awesome om te lees, dankie hiervoor🌻
LikeLiked by 1 person
My hart is nog warmer omdat jy kom inloer.
LikeLike
🤗🤗🌻, altyd
LikeLike
Lekker kry griffels hierdie Erna lief. Van tuin maak, reen, kinder woorde, ouma warm bly hart en hoop al oefen almal hulle duike. Dankie hiervoor
LikeLiked by 1 person
Dankie Joey. Ons moet maar die vrese en vreugdes deel want so kry mens dikwels die genade en dankies wat behoud bied.
LikeLike
Jy is reg. En almal het dit nodig
LikeLiked by 1 person
Jy is begaafd. Manjefiek geskryf. Wat ‘n voorreg vir my. Groetnis, willem
(Ek probeer maar: het jy die stukkie digkuns op my FB-blad geskryf met “Die Man Verander”? Laat weet. Dis werklik goed.)
LikeLiked by 1 person
Haai dankie Willem. Ek skrywe maar soos die woorde warrel. 😊Ek het die kommentaar by jou skets geskrywe ja. Wag nog op die epos. Kyk in messenger.
LikeLike
Ek kry ‘Messenger’ maar ek weet nie hoe om dit op te roep nie. Asb, laat weet. – willem
LikeLike
ernamare123@gmail.com
LikeLike