Oppie stoep en innie tuin hoor ek Carpe Manana

My stoep is die afgelope paar jaar die broei adres van twee streepkransswaeltjie-gesinne. Hulle het elkeen ‘n nes, een al jare oud, die ander nou twee jaar. Die neste weerskante van waar ek graag sit en lees en mymer.

Die outjies is al gewoond aan my en vlieg so laag oor my kop dat ek dit kan voel. Elke paartjie kom ingevlieg, die een paar land op die latwerk wat die hondehok en braaigoed uit my sig hou, en en die ander paar op die kerskandelare. So ewe kontant sit hulle en kwetter en kweel te mooi.

Die seisoen se kleintjies is gister die eerste keer uit die neste om te gaan vlieg. Ag watter asemsknakkende oomblikke het ek beleef toe die babas terug in die nes moes kom!

Daar is ‘n spesiale aanloop om by die neste in te kom en twee babas, moeg gevlieg en met veels te min spoed het op die keiserskroon geland,  dan teen die tuinhekkie. Hulle het so laag kom sit dat ek net kon bid het dat die hondekinders wegbly (wat darem gebeur het) Ag, julle moes hoor en sien hoe pa en ma Swawel praat en wys wat die kleintjies moet doen!

Ek het na binne gebid en gejuig en aangemoedig vir ‘n vale. Met groot geduld het die rakkers dit darem reggekry. Weet nie wie was meer verlig, ek of die ouers, nie!

Dan is daar die kwikkies. Hulle domein is die palm by die swembad en daar is niks wat hulle daaglikse roetine vresteur nie. Heeldag marsjeer die twee om die swembad, dan op die plaveisel, ander kere op die grasperk.

Namiddag as die Kreepy sy kruip doen, sal hulle om die beurt so ewe op die bewende pyp klim. Laat my dink aan daai oefeninge wat jou so laat rittel en beef en skud. Sal nie weet wat vir die kleine lyfies so lekker is om die ritueel daagliks te voltooi nie!

Dan is daar die krans- en ander tuinduiwe en die mossies en die vinke en die wewers. Moenie vergeet van die juweelmooi suikerbekkies nie! Ag ek verkyk en verluister my.

O ja daar is ook tiptolle, glasogies, muisvoëls, kwêvoëls, patryse, hadida, uile snags en partye dae ‘n opportunistiese arend.

Ons het met groot lawaai die indringers mynas tot in die veld verjaag. My potdeksels is behoorlik geduikklop met staallepels, maar dis die moeite werd. Die ander tuinvoëls vlieg nie eens weg as ons raas nie! Ek sweer hulle weet dis hulle ter wille van dat ons so tekere gaan.

Die bosveldvisvanger en sy maat regeer op die oomblik die agtertuin en wee jou as jy hulle terrein betree. Erger as die kiewtmammas in die veld gaan hulle tekere!

O en die lysters – gelvektes en die oranjebekke, hulle hop ook hier rond en sing darem ook alte mooi.

Die voëls in ons tuine, singend uit volle bors en niks gekommer oor wat hule sal eet of drink nie, ek dink hulle vertel elke dag ons moet nie net Carpe Diem (Gryp vandag) nie , ons moet Carpe Manana(gryp more)!