Nee kyk, my bid en geduld word beproef. Ek werk so hard om my bekkie mooi rooibostee geverf toe te hou, maar fokkit tog! Ek wil nie onderlangs grom nie, ek wil brul!
Dit begin gister. ‘n Asseblief-ek-is-in-nood-oproep. Die vreeslikste storie van kinders en opleiding en unforms en werk wat gaan verloor word. Ek ruik vis, maar vra so ewe vir al die papierwerk, dat ek die situasie kan takseer. Die ondersoekende joernalis in my slaap nooit regtig nie. Of miskien is dit dat te veel mense my al soos ‘n toffie gekou het, en dat ek moeg vir natlekspoeg is…
Ek bel die potensiële werkgewer anoniem, en warimpel, die vreeslike storie aan my opgedis, is net dit, ‘n storie. My bloed borrel so effens – ek is nog te lamboudia na die varkgriep om in volbloed woede uit te tier. Ek bel die pleiter terug. My leeuin stert swiep so heen en weer terwyl ek met afgemete woorde laat weet ek kan ongelukkig nie R10 000 uitleen nie. Vir niemand nie. Punt.
Vroegoggend kry ek ‘n oproep van ‘n persoon wat met ‘n moeilike installasie sukkel, kan ek help raad gee. Natuurlik, ek gee nie om om my kennis te deel nie, ek gee nie om dat jy werk wat ons toe oë kan doen, self mee sukkel nie. Kom gerus en kry gratis les. Dis tog net my tyd, en my winkel het nie inkmoste nodig nie.
Die persoon arriveer ‘n ruk later. Ek maak die deur oop, en wragtig, sy selfoon lui. Ek moet vir tien minute aanhoor hoe vies hy vir so en so se @@(#(A$(%+% en @@##&&$&$&$***)$$# is. Ek stap kantoor toe, want my bloed borrel weer. Hy kom soek my na sy gesprek klaar is.
Man, ek het net daar vir hom vertel hoe ongeskik hy is om my om hulp te vra en dan my tyd ook nog te kom mors. Nodeloos om te sê, my kind kruip agter ‘n deur weg, my personeel verdwyn om hoeke en die man staan bloedrooi van skaamte en gaap soos ‘n barber uit die modder. Die askies tuimel uit sy droë mond
Ek aanvaar sy verskoning, gee raad, en toe hy uitstap groet ek so vriendelik soos altyd. “Jammer Tannie” was toe genoeg om my stert se swiep tot bedaring te bring.
Sal maar sien wat die res van die dag inhou.
Net solank jy uit die bed is en oppad is om jou eie self te raak, mag jy brul.
LikeLike
Ek is op en dag twee by die werk…
LikeLike
My ondervindingmet leeus, en spesifiek leeuwyfies, is maar skraps. Wat ek wel weet is dat terwyl sy nog vir jou brul (of grom) is jy eintlik nog orraait. Dit mag wel skrikwekkend wees, maar sy is besig om jou die geleentheid te gee om jou opinie te verander.
Wanneer sy doodstil raak en die punt van daai stert swiep skerp heen en weer…dan moes jy 5 minute gelede reeds annerplek gewees het.
LikeLiked by 3 people
😉
LikeLike
Hehe! ‘n Goeie stoomafblaas is terapie vir ‘n gemoed in beproewing!
LikeLiked by 1 person
Ek het nou sommer in ‘n hoek gaan sit en goed deur my oë gepiepie. My masakara is heen, die brul is uit my keel en my stert stil. Bid net stiksienige mense bly verder uit my pad. Groetnis.
LikeLiked by 1 person
Ek sal nogal uit daardie leeuwyfie se pad bly,hoor! Jy mag maar soms afblaas.Daardie persoon sal volgende keer tweemaal dink voordat hy jou tyd so mors!
LikeLiked by 1 person
Ek het jou amper gekontak om hom te kom klits, so sewe keer….hehhe!
LikeLiked by 1 person
Ek sou hom meer as sewekeer geklits het…sy oë sou toegeswel wees, as ek met hom klaar was.
LikeLike
Ai sommige dae is beter as ander.
LikeLike
Ek hoop môre gaan sommer stukke beter. Selfsug=sonde
LikeLike
Jip, dis net reg, ons tannies moet die samelewing ‘n bietjie maniere leer. Daai selfoongesprekke wat ek nie wil aanhoor nie …
LikeLiked by 1 person
Jammer tannie… ek loop maar eerder… voor jy brul… 😉
LikeLiked by 1 person
Is ek nou bly ek het jou nie met my sad storie gebel nie! 😂😂😘
LikeLike