Daar druk ek mos nou myself in ‘n blik met die eerste #Woordwarrel inspirasievonk. (Daar waar jy graag skrywe, gaan sit gat op stoel en draai jou kop na regs. Wat sien jy? Vertel ons die verhaal van die objek/boek/prent/ wat ookal in jou sigveld beland. Hoe het jy dit bekom? Waarom is dit by jou? Wat beteken dit vir jou.)
Lekker blindesambok word ek toegedien. Sien ek sukkel geruime tyd om van ou griffels ontslae te raak. Ek het baie braaf so ruk gelede ou memento’s en briewe tot as verbrand. Maar daar is een houer met dagboeke wat ek soos die pes vermy. Knus staan die pandoradosie regs van my en nou moet ek oor haar skrywe. Op eie versoek. Bwaha!
Die reënboog vrolike houer verklap niks van die dikwels stomseer, skaamkwaad, traanbenatte en verwytende woorde wat in ‘n verskeidenheid notaboeke opgeteken is nie. My wroeg met my ouers se afsterwe, my beroepslewe, vriendskappe sover terug as 1979. In die houer is my vermaledyde (verduiwelse, vervloekte, verpestelike) verlede weggepak. Goed wat ek net met myself en die Liewe Vader deel. Goed wat ander sal seermaak, verwond of verbaas sal laat.
Hier op die lieflike sonnige, maar koel Sondag môre gryp ek die inhoud en draf na die braai. Voor ek vreeslik kan dink, steek ek die verlede summier aan die brand. Die wind warrel die veraste flenters van die verlede soos sneeuvlokkies oor die grasperk. Weg, net so. Ek is verlig, verheug en vol vrede.
Die leë houer het nou plek vir nuwe gedagtes, griffels wat sagter en wyser is. ‘n Verrassing vir vir diegene wat miskien eendag as ek al Huis toe is, die deksel sal lig en my woorde daar sal ontdek. Wyser, sagter woorde wat vertel van groei, geloof en ‘n lewe voluit geleef.
Hierdie bloguitdaging word gesamentlik aangebied deur https://hesterleynel.co.za en https://lekkervurigeaffere.blog/.
Hoe dit werk:
Die aanbieders sal om die beurt elke tweede Donderdag voor twaalfuur ‘n inspirasievonk in die vorm van ʼn spreuk, spreekwoord, gesegde, vreemde woord, of nuutskepping op haar blog plaas om die uitdaging af te skop.
Deelnemers word genooi om die vonk te gebruik en net eenvoudig te laat waai – gaan net daar waar die woordmuse en jou gedagtestrome jou lei in ’n malse maalkolk, in stroomversnellings, in stil waters of in ruisende valle, vlak of diep.
Daar is geen beperkinge op die tipe skryfsel wat jy wil pleeg nie. Skryf min woorde of baie, ‘n haikoe of enkelreël, opstel, gedig, resep of wat ook al die inspirasievonk losgeskop het in jou skrywersbrein.
Oopbek en loshande is die enigste reël.
Soms het ‘n mens nodig om te kla, te kreun en te kerm en papier is geduldig. Maar jy is reg, dis nie ‘n goeie erfenis vir diegene wat agterbly nie en jou gedagtes kan steeds seermaak lank na jou heengaan. Ek dink jy het goed gedoen om dit neer te skryf en beter gedoen deur die bewysstukke te vernietig. Vorentoe kyk is die beter opsie.
LikeLiked by 1 person
Hierdie tweede vuur het waarlik my siel ligter gemaak. Kom tyd kom raad.
LikeLiked by 1 person
Nou laat jy my hard dink. Ek het twee jaar gelede al my ma se briewe (wat ek nog gehad het – en daar was baie) oorgelees en versigtig gebere: ek het baie oor my ma en die res van die familie geleer. My eie dagboeke strek al v er op ‘n rak… ek is nog nie gereed om hulle te brand nie.
LikeLiked by 1 person
Ek het besef met die herlees dat ek nie meer die vrou is wat daar in gister geskrywe het nie. Ek het leêrs met voormense se briewe en geskiedenis gemaak. My laat besin oor wat ek wil nalaat, en vsndaar het die skoonmaak en wegbrand begin. Joan Didion se woorde in my ore: “I have already lost touch with a couple of people I used to be…”
LikeLiked by 1 person
Jy is ‘n dapper vrou!
LikeLiked by 1 person
Frannie, versigtig wyser is eerder die ding. 😉
LikeLiked by 1 person
Is dit nie wonderlik hoe ons as mens groei nie?
Ek het ook sulke stukkies papier wat in boksies weggepak is met hartseer stukkies op (meestal hartseer, nooit sommer gelukkige dinge nie … is dit dalk ‘n mens se manier om iets te verwerk wat jy nie met ander mense wil deel nie, wonder ek nou)? Maar dan, jare later, as ek dit weer raaklees, is ek dankbaar dat ek dit “oorleef” het … en dan het ek ook al met hulle vuur toe gegaan … bevrydend!
LikeLiked by 1 person
Ek voel sommer ligter asof ek van dooie gewig ontslae geraak het. Besef weer vandag dat die eina krake waarlik lig binnelaat en mens in staat stel om lig vir ander ook te kan gee. Dankbaar vir groei en sagter kyk.
LikeLiked by 1 person
Mooi so, Erna! Ek het self vanoggend op ‘n toer gegaan, deur drie laaie van my bedkassie. Daar ontdek ek toe ook ou kaartjies en geskrifte… alles weggegooi! Dis voorwaar bevrydend!
LikeLiked by 1 person
Nogal lekker om voor mensself pad te gee.
LikeLiked by 1 person
Ek het egter twee dagboeke ontdek waarin ek briewe vir my kinders geskryf het… so soetsappig, maar ek los dit vir wanneer hulle eendag my goed opruim.😝🤣
LikeLiked by 1 person
Ek het ook so leêr gemaak.😉😘
LikeLiked by 1 person
Ek dink baie aan jou wat dinge begin brand het. Glo dit moet bevrydend wees.
LikeLiked by 1 person
Ek is op die punt om die skryfkamer met salie te berook om seker te maak my woorde neerpen plek is heeltemal skoon.
LikeLike
Ek sien jou groei en klaar maak met gisters. Dit is wonderlik, ek is so trots op jou. Jy is kosbaar
LikeLiked by 1 person
Dankie Bondels💖
LikeLike