Hester se lê-jou-eier uitdaging pak ek met ‘n ompad aan.
Ek het as kind van ‘n Ramblin’ man, wie elke twee jaar ‘n kriewel gekry het, gou geleer dat groot tjommies maak lei net tot seer, tranerige vaarwel wanneer ons vir die hoeveelste keer moet trek. Ook is baie skooljare in die koshuis of buite die dorp saam met Oupa en Ouma spandeer. My kringe het altyd klein gebly. As ek die dag vriende maak – dan is dit soos met my brakke – vir laaaank!
My koshuis kamermaat en ek het vir die eerste ses weke op universiteit nie ‘n woord met mekaar gepraat nie. Ek was obsessief kompulsief netjies; sy het ‘n veer gevoel oor bed opmaak. Ek het wasgoedwas gehaat en het elke ses weke met tasse vuil klere trein gevat huistoe. Tot een naweek, toe maak ek kamer skoon en sy was en stryk.
Ons vriendskap is vandag steeds eerlik en opreg en dikker as bloed. Ons weet alles van mekaar en hou nog steeds van mekaar. Daar is ook oral in die land wonderlike vroue wat ek bevoorreg is om te kan sê dat, al sien ons mekaar nie elke dag nie, is elke wedersiens soomloos, asof ons nooit oor tyd en afstand geskei is nie. Ek tel hulle op my een hand.
My Rots het oor jare gesorg dat die verhuis uit bekende omgewings darem stop. Ons woon al meer as dertig jaar in die Noorde van ons land. Ons verhuis nogal so nou en dan in die omgewing – dit hou my treklus, wat ek van my pa geërf het, in toom. Hy het egter ook swaar, want as die onrus groot raak , skuif ek meubels.
Maar terug by die eier-lê.
Vir baie jare was ons ‘n deel van ‘n speelgroepie. My man die nar en baasbraaier. Ekke – was die ensiklopedie vir die kinders en te ernstig vir die vroue. Ons was die ouer mense in die groepie. Toe ons eie kind nog skoolgaande was, was die verskille nie so ooglopend nie. Ons is maar gewone mense. Genoeg is ons mee tevrede. Te veel oorweldig ons.
Die speelgroepie se krose raak groot, hulle besighede ook. Ons behoeftes het net te veel begin verskil. Metterwyl kom jy agter dat jy so liggies na die kant toe geskuif word. Dan skielik kom jy agter die vriendskap is ‘n eenrigtingstraat en net jou spore is daar getrap.
As die pennie val en jy kliek hier hoort ek nie meer nie, dan is dit nou maar so. Jy laat los. Jy bel minder, jy wys op die nippertjie afsprake af. Tot alles net op ‘n dag verby is. Dis ‘n seer rouproses, en mens kyk maar hard in jou binneste en probeer voor jou eie deur vee. Tot jy eendag besef dis verskille aan waardes en lewensuitkyk wat die einde van jarelange vriendskap meegebring het. Dit was tyd.
Ek persoonlik hou van die seisoene allegorie – daar is vriende vir sekere seisoene, party lank, party kort, party vlak, party sielsgenote. Sommige vreeslike lesse. Rod McKuen skryf en sing so mooi: We had joy we had fun……
Die volgende eier wil ek lê oor die uitsuigers van jou emosies, jou tyd, jou goedheid. Die laat los ek soos ‘n warm patat. Die suurstofdiewe, jammergatte en projekteerders – dieselle. Mense, van familie tot kennisse, met issues en bagasie maak my baie bang. Ek bly net weg.
Hoekom? Want my eie goete en goggas het my moeilike geselskap gemaak vir baie jare. Maar ek het my strooi hanteer en verwerk. Askies gesê waar ek moes. As ek kan, kan ander ook. So my nonsensmeter is gebreek – ek kan nie. Een kans het jy, dan is dit kismet.
Ons is besonder bevoorreg om kinners van ander ouers ook intiem in ons lewe betrokke te hê, en lief te kan hê. Vir hulle leef ons ten voorbeeld en is rasieleiers op elke tree van hulle lewenspad. Ek skryf hier vir elkeen van julle, leer uit my foute.
My honde is die enigste lojale wesens wat ek ken. Ek het ‘n beste vriend in my Rots en ook my eie kind. Dis ‘n voorreg om so spesiale verhouuding met jou eie kind op gelyke vlak en as ewe-mens te kan hê. Luuks.
Kapow! Ek kan nie verder eier-lê nie!
Want vanoggend….
Ons liewe Vader het deur Stephan Joubert se Bybeldagboek vanoggend my lekker geblindesambok oor hoe met suurstofdiewe gemaak moet word.
Rots lees uit Galasiërs 6 DB:
Sela.
Gaan heen en wees ‘n goeie rasieleier vir die eendjies in jou dam!
Ns. Behalwe dat die Gees ons lei, het jy ook gesonde verstand gekry om te weet wanneer iets vir jou sleg is, selfs vriendskappe. Hier is sobere raad:
https://www.rd.com/advice/relationships/toxic-friends-signs/1/
Om die inskrywings van verskillende bloggers in Lê-Jou-Eier te geniet of om self ‘n eier te kom lê wat ons kan uitbroei en grootmaak, klik op die volgende InLinkz skakel:
Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls (2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22).
Sjoe! ‘n mondvol. Eers was ek skaam dat ek wel negatief was op my blog, maar jy het darem hier en daar ‘n puntjie aangeraak. Ja, laat ons opbou, aan onsself, ook aan ander.
LikeLiked by 1 person
Jy kan ‘n ding so mooi in perpektief stel – jy moet weet wanneer om te los of wanneer om net eenvoudig weg te bly, maar koester daardie vriendskappe wat die lewe die moeite werd maak.
LikeLiked by 1 person
Met baie af nerwe en pleister kom mens by die besef uit!
LikeLiked by 1 person
Die wet van die liefde; klink so mooi maar nie so maklik om dit te lewe nie.
LikeLiked by 1 person
Mens moet maar probeer, gelukkig is elke dag ‘n nuwe dag…
LikeLiked by 1 person
Jy klink na iemand wat weet wat jy wil hê. Mooi geskryf!
LikeLiked by 1 person
Harde manier geleer en klomp genade😉
LikeLiked by 1 person
Baie oulik geskryf. Ja, verhoudinge bly maar een van ons grootste toetse hier op aarde.
LikeLiked by 1 person
Soos Toorts sê: dis n mond vol positiewe wyshede. My “godsdiens” is nie so sterk soos joune nie. Hier is ouens geneig om my Christenskap af te kraak. Ek bly stil en draai maar my rug daarop. Daar is darem baie mense wat misbruik maak van ander. Sulkes moet tog maar op einde uitgelaat word.
LikeLiked by 1 person
Ai, mens sou dink die vreeslike aardbewings sal hulle doer ver onder die besef van ons nietigheid bring. Omdraai is soms beter.
LikeLike
Moenie glo nie. Ek skud soms ook maar net my kop oor die dinge wat hul kwyt raak. So traak my nie agtig asof dit niks is nie. TOg as mens die aardbewings so beleef voel n mens klein en nietig. Daar is tog n doel met alles. Sonder geloof kom n mens nêrens nie.
LikeLike
Ons sal bly bid en vashou aan ons sekerhede. Groetnis
LikeLike
Dankie, dis beslis so.
LikeLike
Ek stem beslis saam met die seisoen vriende van ons lewenspad…
LikeLiked by 1 person
Dankie hierdie het my laat dink. Ja herdie onderwerp is nie so eenvoudig nie (ek het nie deelgeneem nie die keer nie).
Kan ek jou ‘n guns vra om ‘n post van my te lees met my geboortenaam as die titel. Dit gaan o,a. oor hierdie lied maar deur ‘n ander sanger gesing en ander weergawe. Dit gaan oor iets wat my diep getref het. Nie een vam my nonsens praat blogs nie
LikeLiked by 1 person
Maak so
LikeLiked by 1 person
Ek sien die link wil nie weerk nie : Abraham Johannes Joubert
LikeLiked by 1 person
Ek het dit gekry. Dankie,
LikeLiked by 1 person