Ek lees vanoggend hierdie op die Vuisboek raak:

“One of the most calming and powerful actions you can do to intervene in a stormy world is to stand up and show your soul. Struggling souls catch light from other souls who are fully lit and willing to show it.”   ― Clarissa Pinkola Estés

Mural: Artist unattributed, Wynwood Arts District

Toe dink ek so by myself, ek wil dankie sê vir julle bloggers en nie-bloggers wat hier by my kom draai en van party skryfgoed hou, op skrywery reageer, en in die algemeen my sonder skroom toelaat om my gekraakte menswees so skrefie, skrefie te ontbloot.

Dis bevrydend om agter te kom dat ek eintlik nie gebreek is nie, my tekort-aan-serotonien-en-dopamien brein ten spyt, nie heelgemaak hoef te word nie. Dat dit bloot net is wie ek hier op aarde is. Dat alles in my lewe groei meegebring het, en dat my liggie, al is dit soms flouerig, tog in iemand anders se donker lig maak.

Oor en uit.